Reiziger

Salaam.

De internet mogelijkheden in Dessie Ethiopië zijn beperkt. Daarom heb ik pas bij thuiskomst mijn weblog kunnen invullen. Het verhaal begint bij het eind.

Ik heb bijna 1.000 foto's gemaakt. Te veel om op mijn weblog te uploaden. Ik zal nog bekijken hoe ik de overige foto's openbaar zal maken.

Veel plezier

12 dec 2010 18:02:13

Zaterdag 04-12-2010 Dag in Addis Abeba.

Vandaag is Aaltje jarig. Ik stuur haar vroeg een sms’je. Als ik om 07.00 uur in de ontbijtzaal kom is het er nog rustig. Jammer dat ik zo weinig tijd heb. Het buffet ziet er geweldig uit en ik zou alles wel even willen proberen. Maar ik heb om 08.00 uur afgesproken bij Geert & Woutje, en het is een klein half uurtje rijden met de taxi. Precies om acht uur klop ik op de grote rode deur die toegang biedt tot hun terrein. De bewaker doet open en ik mag doorlopen. Geert & Woutje zitten nog aan de ontbijttafel samen met Hans & Marijke. Vrienden van hun uit hun Yemen-periode. We maken kennis en drinken nog een lekkere bak koffie voordat we vertrekken naar een basisschool in Addis Abeba. Hier zullen kinderen ons opwachten en ook vertegenwoordigers van het Child to child project van Woutje. De school ligt even buiten Addis en de rit duurt een klein half uurtje. Wat een fascinerende stad is dit toch. Onbeschrijfelijk. Een mix van Afrikaanse rommeligheid en moderne pogingen om een stad met aanzien te worden. Het is nog rustig op straat en dus kan ik alles goed op me laten inwerken. Bij school worden we opgewacht door de leiding. We krijgen een rondleiding en de kinderen zitten in groepjes op het veldje. Basisschoolkinderen doen spelenderwijs leerspelletjes voor de kleine kinderen uit de buurt. Hopelijk worden ze op deze manier een beetje voorbereid en enthousiast om hierna ook naar school te gaan. Dit is het basisprincipe van Child to child. Na het schoolbezoek gaan we op weg naar een rozenkweker. Het is een Nederlands-Ethiopisch bedrijf. Een modern kastuinbouwbedrijf van dertig hectare onder folie. De Ethiopische bedrijfsleider geeft ons een rondleiding en we krijgen een goede indruk van de kansen en bedreigingen van dit bedrijf. Echt pionierswerk. Geert vertelt dat er inmiddels een groot aantal kastuinbouwbedrijven naar Ethiopië zijn gekomen. Vooral Nederlandse ondernemers. Deze bieden inmiddels werk aan 50.000 Ethiopische werknemers. Een prima ontwikkeling lijkt me. Rond 12.0 uur vertrekken we weer. Ik nodig G,W,H en M uit om gezamenlijk in het Sheraton te lunchen, maar dat aanbod slaan ze af. Op de rotonde bij het ‘Torhaylodge’ stappen zij uit en we nemen afscheid. Hun chauffeur brengt mij naar het Sheraton hotel. Daar is inmiddels de rest ook wakker geworden. Ze hebben op een royale wijze van het ontbijtbuffet genoten, en dus ga ik alleen even lunchen. Daarna gaan we nog een bezoekje brengen aan het Ethiopische Nationaal Museum. Hier liggen de restanten van wat algemeen aanvaard wordt als oudste resten van de homo sapiens genaamd Lucy. Dit blijkt een kleine verzameling botten te zijn van een mens-achtige van ruim 200.000 jaar oud. We zullen vanavond afsluiten in een typisch Ethiopisch restaurant eveneens genaamd Lucy. Maar kennelijk hebben we genoeg van de Ethiopische keuken, we eten pizza. Bij terugkomst hangen we nog wat in de lobby van het hotel. We laten ons fotograferen bij de meest protserige kerstboom die je ooit hebt gezien. Kerst is vroeg dit jaar. En om negen uur vetrekken we naar het vliegveld voor onze vlucht van Addis naar Amsterdam. In verband met winterse ongemakken in Amsterdam heeft de vlucht ruim 4 uur vertraging, maar rond 03.30 uur vetrekken we dan toch om vervolgens om 10.00 uur (plaatselijke tijd) te landen op Nederlandse bodem. Bij de bagageband neem ik afscheid van Sibrand, René, Tonni, Hans en Wouter. Aaltje en the kids hebben het winterweer getrotseerd, en staan onverwacht bij de uitgang te wachten. Een heerlijke weerzien volgt. Daarmee komt een eind aan dit avontuur. Niemand keert terug van een lange reis zoals hij is vetrokken zei Confusius. Ik voeg daar aan toe: niemand keert terug van een Rotaplast missie zoals hij is vertrokken. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Toch is dit avontuur boven verwachting verlopen. Ik bewaar dierbare herinneringen aan de mensen die ik in Ethiopië heb ontmoet. Voor een dikke tachtig mensen hebben we een verschil kunnen maken. Misschien niet veel, maar wie een kind redt, redt de wereld zeggen ze. Dat hebben we gedaan. Het contact met deze mensen uit Dessie was intensief en hartverwarmend. Ik mocht een beetje in hun wereld kijken. Ethiopië is Afrika. En Afrika is prachtig. Ik kijk met een nieuwe blik naar onze wereld. Nu ook een beetje vanuit Dessie.

12 dec 2010 17:13:14