We vertrekken vroeg uit het hotel omdat het vliegveld helemaal aan de ander kant van de stad ligt en de enige weg er naar toe gaat langs de haven en het industrieterrein. Ondanks dat de zaterdag een ’gouvernment holiday’ is, is het geweldig druk op straat. We zijn ruim een uur onderweg voor
een ritje van ca. 10 km. Als we bij het vliegveld aankomen zijn ook de dozen en containers met medische apparatuur en hulpmiddelen aangekomen. We hebben ongeveer 40 dozen mee naar Bangladesh genomen en er gaan nu 20 dozen terug naar San Fransisco. De inhoud van de overige dozen is gebruikt of laten we achter. Dit betreft hoofdzakelijk medische hulpmiddelen zoals verband, medicijnen en allerlei steriel verpakte OK- en PACU benodigdheden.
Het is opnieuw een heel gedoe om deze dozen in te checken en om het uiteindelijk toch te regelen moet de beurs getrokken worden. Ondanks bemoeienissen van een aantal Rotarians zijn we bijnen 1,5 bezig om e.e.a. te organiseren en moeten we $ 2.000,- in contanten betalen om de spullen in het vliegtuig te krijgen. Schandalig, maar zo werkt het kennelijk hier.
Een aantal Amerikanen is gisteren al vertrokken en ook vandaag zal een aantal teamleden op eigen gelegenheid verder reizen. Hans en Biebie gaan nog drie dagen door Bangladesh reizen en Sibrand vertrekt naar Dhaka, waar hij maandag aan een nieuwe medische missie begint voor een andere
Amerikaanse organisatie. Door het oponthoud met de bagage moeten we ons nog haasten
om onze vlucht te halen. De douanier die mijn paspoort controleert laat me niet door omdat volgens zijn computer mijn Identiteitsbewijs niet bestaat. Hij roept er na een kwartiertje zijn chef bij nog een aantal petten, maar de computer blijft weigeren. Eindelijk komt een snuggere collega er achter dat Nederland niet als ‘The Netherlands’ in de computer staat maar als ‘Holland’. Dan blijkt alles te kloppen en mag ik eindelijk door.
Voor de rest verloopt de reis voorspoedig en landen we rond 14.30 uur in Dubai (3 uur tijdsverschil met NL). De rit van het vliegveld naar ons hotel is een ware cultuurschok. Dubai is in vrijwel alle opzichten het tegenovergestelde van Chittagong. Onvoorstelbare rijkdom, alles keurig
aangelegd en verzorgd. Verkeer raast voort op brede glad geasfalteerde wegen en de gebouwen zijn stuk voor stuk architectonische hoogstandjes en hebben een unieke uitstraling en grandeur. We logeren in het Raddison Blu Dubai Deira Creek. Ingetogen luxe en een mooie ligging aan de Deira Creek.
Na het inchecken wandelen we nog even de stad in, nemen een watertaxi naar de overkant en drinken een glaasje mint-lemon of koffie op het enige terras aan de Deira Creek en vergapen ons aan de luxe rond en op het water.
Om half acht verzamelen we ons weer in de lobby. We gaan samen met de Amerikanen, die in een ander hotel zitten, dineren op een boot tijdens een rondvaart op de Creek. Tijdens het eten hebben we een prachtig uitzicht op de mooi verlichte en indrukwekkende skyline van Dubai.
Dit is meteen onze laatst gezamenlijke activiteit worden want morgenochtend valt de hele groep uit elkaar. Wij reizen met z’n zessen naar Düsseldorf en de Amerikanen vliegen naar verschillende steden in de VS.
Op zondag 3 maart landen we om 13.50 uur op de luchthaven van Düsseldorf. We kunnen terugkijken op een geslaagde missie en een indrukwekkende reis. We nemen afscheid van elkaar maar zullen over een aantal weken elkaar opnieuw ontmoeten voor een evaluatie en foto uitwisseling. Jos en Pim zijn gekomen om Gerard en mij naar huis te brengen en daarmee is deze missie volbracht.
Laatste reacties